Καλώς ήρθατε!!!

Άν μας επισκεφτείτε, ευχόμαστε Κ α λ ό ... κ ο υ ρ ά γ ι ο ! ....... γίνονται καινούργιοι νόμοι, χωρίς να μας ζητούν τη γνώμη ! ........ Οκτώβριος 2010



Με κάθε επιφύλαξη, Κυριακή γιορτή και σχόλη νάταν η βδομάδα όλη .............
Η γενιά του πολυτεχνίου ξεκίνησε με καλές προθέσεις, αλλά στην πορεία οι περισσότεροι πρωτεργάτες με τις παρεούλες τους, έγιναν αριστεροί με δεξιές τσέπες, είπε "ανώνυμος πολίτης"
Οι αριστερές τσέπες σήμερα, είναι πιο γεμάτες απ τις δεξιές, είπε ο kapaka pappas
Είναι ορεινό χωριό, έδρα του Δήμου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ. Απέχει 29 χιλ. από την Άρτα και 25,4 χιλ. από τον κόμβο της ΙΟΝΙΑΣ οδού, που κάποια μέρα θα τελειώσει. που θα πάει;Από 12 Απριλίου 2017 Λειτουργεί από Ρίζα ως κόμβο Αμφιλοχίας, μήκος 96 χλμ. και Σελλάδες-Πέρδικα 53 χλμ. 3-8-2017 ολοκλήρωση!

Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν - Αντιγόνη - (Μα να μισώ δεν έγινα, γεννήθηκα για να αγαπώ)


Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Ο Κίτσιος στον πόλεμο του 1940


Ως γνωστόν πριν το 1970 ειδικότερα στην ύπαιθρο το οδικό δίκτυο ήταν πολύ περιορισμένο  και τα μηχανοκίνητα μεταφορικά μέσα ήταν λιγοστά.  Η μεταφορά εμπορευμάτων, τροφίμων και πολεμοφοδίων μεταφέρονταν κυρίως  με άλογα. Στο στρατό μέχρι το 1973 υπήρχαν και οι λόχοι αλόγων (ΛΟΜ).  Γι αυτό σε περίπτωση γενικής επιστράτευσης  εκτός των ανδρών επιστρατεύονταν και  άλογα – μουλάρια - γαϊδούρια.
Το 1940 με την επιστράτευση,  επιστρατεύτηκε και ο «Κίτσιος» ένα άλογο του παππού μου.  Ο Κίτσιος γεννημένος το 1926,  το 1940 ήταν 14 ετών.  Μετά την κατάρρευση  του Ελληνικού κράτους (1941) οι στρατιώτες πεζοί κατά ομάδες  διασχίζοντας φαράγγια και βουνά επέστρεψαν στα σπίτια τους.  Τα άλογα όμως εγκαταλείφτηκαν κοντά στα πεδία των μαχών και οι πλησιέστεροι κάτοικοι τα οικειοποιήθηκαν.  
Ο Κίτσιος το 1941 άγνωστο πως, βρέθηκε στο παζάρι της Άρτας.  Κάποιος συμπατριώτης απ τα χωριά των Τζουμέρκων τον αγόρασε και πήρε το δρόμο για το χωριό του. Στην κάτω Καλεντίνη σταμάτησε για ξεκούραση στο εκεί καφενείο. Τον Κίτσιο, τον άφησε απολυμένο να τσιμπήσει κάνα χορτάρι. Ο Κίτσιος έμπειρο άλογο καλπάζοντας ολοπόταμα  έφυγε για την  Άνω Καλεντίνη και σε λίγες ώρες έφτασε στο καφενείο του Γιώρη Παππά (αδελφό του παππού μου). Όλοι αναγνώρισαν τον Κίτσιο και ο Κίτσιος έδειξε όλη του την αγάπη και την αφοσίωση προς τα πρώην αφεντικά του.  Μετά από λίγο κατέφτασε στο καφενείο και ο αγοραστής του Κίτσιου που τον ακολουθούσε.  
Αμέσως ειδοποιήθηκε και ο παππούς μου.
Ο αγοραστής επιμένοντας υποστήριζε:
Άκου μπάρμπα, το άλογο είναι δικό μου, εγώ το αγόρασα χτες και πρέπει να το πάρω.
Και με τα πολλά ο παππούς  τα "πήρε" και απαντά,  
Είχε η μάνα σου άλλο παιδί έξυπνο σαν εσένα; Εγώ σου πούλησα το άλογο; ΟΧΙ ! Να πας βρεις  αυτόν που σου πούλησε ξένο άλογο, να σου γυρίσει τα λεφτά!    Άντε τώρα,  ούστ !  ούστ – ούστ !  αποδώ.

Ο αγοραστής  ξένος μεταξύ ξένων στην Καλεντίνη, νοιώθοντας ότι είχε και λίγο άδικο,   προτίμησε να φύγει για το χωριό του πριν αρπάξει και τίποτα "ψιλές".        

ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ. Αφήγηση: Ανδρέας Παππάς Μάρτιος  2014. Ανάρτηση:  Κώστας Α. Παππάς.


Διαβάστε επίσης  εμποροπανήγυρη ζωοπανήγυρη  Άρτας. (κάποιος Καλεντινιώτης πούλησε το γέρικο μουλάρι στους γύφτους και μετά από μερικές  μέρες το ξανά-αγόρασε ακριβότερο ….). 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος