Καλώς ήρθατε!!!

Άν μας επισκεφτείτε, ευχόμαστε Κ α λ ό ... κ ο υ ρ ά γ ι ο ! ....... γίνονται καινούργιοι νόμοι, χωρίς να μας ζητούν τη γνώμη ! ........ Οκτώβριος 2010



Με κάθε επιφύλαξη, Κυριακή γιορτή και σχόλη νάταν η βδομάδα όλη .............
Η γενιά του πολυτεχνίου ξεκίνησε με καλές προθέσεις, αλλά στην πορεία οι περισσότεροι πρωτεργάτες με τις παρεούλες τους, έγιναν αριστεροί με δεξιές τσέπες, είπε "ανώνυμος πολίτης"
Οι αριστερές τσέπες σήμερα, είναι πιο γεμάτες απ τις δεξιές, είπε ο kapaka pappas
Είναι ορεινό χωριό, έδρα του Δήμου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ. Απέχει 29 χιλ. από την Άρτα και 25,4 χιλ. από τον κόμβο της ΙΟΝΙΑΣ οδού, που κάποια μέρα θα τελειώσει. που θα πάει;Από 12 Απριλίου 2017 Λειτουργεί από Ρίζα ως κόμβο Αμφιλοχίας, μήκος 96 χλμ. και Σελλάδες-Πέρδικα 53 χλμ. 3-8-2017 ολοκλήρωση!

Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν - Αντιγόνη - (Μα να μισώ δεν έγινα, γεννήθηκα για να αγαπώ)


Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

Ο Άγιος Φανούριος καθοδηγεί τη σκέψη μας

Θα με ρωτήσετε,
Πιστεύεις στα θαύματα; Έχεις δει θαύματα;
Ναι,  πιστεύω και έχω δει. 
Σπάνιες φορές συμβαίνουν γεγονότα που δεν τα χωράει ο νους μας. Σπάνιες φορές συμβαίνουν πράγματα,  που η επιστήμη με τους γνωστούς φυσικούς νόμους δεν μπορεί να δώσει εξηγήσεις. Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται και το απίθανο αποτέλεσμα, επιτυγχάνεται, αυτό εγώ το αποκαλώ θαύμα.

Τα σημαντικότερα από  θαύματα που είδα, σχετίζονται με τον Άγιο Φανούριο.   Παρακάτω θα σας περιγράψω ένα από αυτά.

Η αλυσίδα, ο Σταυρός και η Παναγίτσα.
Στην αλυσίδα-Σταυρό της μάνας μου, 
πρόσθεσα και την Παναγίτσα της πεθεράς μου.  
 Το καλοκαίρι του 2010,  σε μια βραχώδη περιοχή των Χανίων Κρήτης, Γορδέλη Κεφαλά, κάνοντας το μπάνιο μου, εντόπισα ένα κοπάδι αθερίνες. Βγαίνω στην ακτή,  παίρνω  το αθερινόδυχτο  και ξαναβούτηξα   στη θάλασσα. Κολυμπώντας περί τα 100 μέτρα και πλησιάζοντας το σημείο που είχα δει τις αθερίνες, διαπίστωσα ότι η αλυσίδα του σταυρού, που φορούσα στο λαιμό  μου, που ξέχασα να βγάλω πριν βουτήξω στη θάλασσα, ξεκούμπωσε και κώλυσε  στο δίχτυ.  Πιο κάτω ξέχωρα, πάλι πάνω στο δίχτυ κωλημένος, ήταν ο  σταυρός μου. Η  Παναγίτσα που συνόδευε το σταυρό μου δεν υπήρχε  ΠΟΥΘΕΝΑ. Έπιασα προσεκτικά με το ένα μου χέρι το σταυρό και την αλυσίδα και κολυμπώντας βγήκα στην πλησιέστερη ακτή. Αφού τοποθέτησα την αλυσίδα και το σταυρό σε ασφαλές σημείο, άρχισα να κάνω βουτιές προκειμένου να βρω την Παναγίτσα, η οποία ήταν και πολύ μεγάλης συναισθηματικής αξίας για εμένα.

 Που να βρεις την χρυσή Παναγίτσα στην άβυσσο!  Κάτω στο βυθό, σε βάθος 2,5 ως 3 μέτρα,  ήταν χαράδρες, μεγάλες πέτρες,  μικρές γυαλιστερές πετρίτσες  και λευκά γυαλιστερά  χαλίκια. Αν έλεγα σε κάποιον,  ότι κάπου εδώ, μέσα σε δυο στρέμματα  θάλασσα,  έχασα ένα χρυσαφικό και θα ψάξω να το βρω, ΤΡΕΛΟΣ ΠΑΠΑΣ ΣΕ ΒΑΦΤΗΣΕ, θα σου απαντούσε. Τις στρογγυλεμένες πέτρες που ήταν μεγαλύτερες απ τη γροθιά μου τις έβλεπα καθαρά με τη μάσκα που φορούσα, τις πιο μικρές και τα χαλικάκια, απλώς τα έβλεπα να λαμπυρίζουν τρεμοσβήνοντας στο ελαφρό κυματάκι της θάλασσας.  Όπου λαμπύριζε κάτι πιο πολύ,  έκανα βουτιές, αλλά δυστυχώς, δεν ήταν η Παναγίτσα, ήταν αστραφτερά χαλικάκια.
Μετά από 20 λεπτά της ώρας βγήκα στην ακτή για ξεκούραση, εκεί θυμήθηκα και τον Άγιο Φανούριο, που πολλά χρόνια είχα να του ζητήσω κάτι πολύ σημαντικό.  Έκανα τρεις φορές το σταυρό μου και ζητώντας τη βοήθειά του  έταξα στον ΑΓΙΟ ένα κεράκι.   Καθάρισα τη μάσκα μου και ξανάπεσα.  Προχωρώντας σιγά – σιγά παρατηρούσα στο βυθό τα πετραδάκια και χαλίκια του βυθού να λαμπυρίζουν.  Πέρασαν περισσότερα από 3 λεπτά όταν παρατήρησα,  πως σε κάποιο σημείο κάτι λαμπύρισε περισσότερο. Σταμάτησα, χαλίκι λαμπερότερο  θα ήταν σκέφτηκα, αλλά ας κάνω και την πρώτη μου βουτιά. Βουτώντας όταν πλησίασα στο μισό μέτρο άρχισα να διακρίνω ότι αυτό που λαμπύρισε περισσότερο ήταν η χρυσή ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ.

 Βγαίνοντας στη στεριά, κρατώντας σφιχτά την Παναγίτσα στο χέρι, είχα πάθει τέτοιο σοκ,  που δεν πίστευα αν αυτό που ζούσα, ήταν πραγματικότητα ή ένα όνειρο. Την κρατούσα στην παλάμη και δεν πίστευα ότι τη βρήκα !  Μετά από αρκετή ώρα συνήλθα και συνειδητοποίησα, ότι οι νόμοι της φύσεως, αγγίζουν το άπειρον !  δεν θα εξερευνηθούν ποτέ ! 
Θα μπορούσε να ψάχνω για ώρες ή και μέρες, χωρίς να περάσω καμία φορά από το σημείο εκείνο. Το να ψάξεις 80-100 μέτρα μήκος, δυο περίπου στρέμματα θάλασσας,  είναι πολύ σοβαρή υπόθεση.   Θα μπορούσε να περάσω δεκάδες ή και εκατοντάδες  φορές από το σημείο εκείνο, χωρίς να δω τη στιγμιαία λάμψη, απ το τυχαίο λαμπύρισμα της θάλασσας. Κάθε κίνηση των χεριών μου, των ποδιών μου "συνωμότησαν" με το θρόισμα της θάλασσας, "συνωμότησαν" με το σύμπαν, για την επίτευξη του ακατόρθωτου.  
Η μόνη λογική, αν και φαινομενικά είναι παράλογη, εξήγηση  είναι το ΘΑΥΜΑ. Μετά το τάμα,  κάτι με καθοδηγούσε, που εγώ δεν το αντιλαμβανόμουν. Αυτό το «κάτι» με έστειλε εκεί που ήταν η Παναγίτσα!!!

Για  μένα αυτό ήταν το τρίτο ΘΑΥΜΑ του ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ !!!

Προσπάθησα να περιγράψω το γεγονός με κάθε ακρίβεια. Δεν έχω κανένα λόγο να πω ψέματα. Όποιος θέλει με πιστεύει.  ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΣ, αραιά και που πηγαίνω στην εκκλησία. 

Στο διπλανό σύνδεσμο αναφέρονται και τα άλλα δυο θαύματα. https://www.facebook.com/notes/kapaka-pappas/thaumata-agios-phanourios/437303567718  κλικ  Εδώ 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε χωρίς φόβο και πάθος